Αλαργινά

.Πέρασε ο  καιρός, είσαι σ' άλλα μέρη..

Κάθε φορά που θέλω να πως εδώ και να κάνω μια ανάρτηση, έτσι για να περνά κι η ώρα, την ώρα που πρέπει να γράψω τον κωδικό, νιώθω ένα τσίμπημα...
Ένα δάγκωμα.
 Είναι μια μεγάλη αλήθεια. Κρυμμένη καλά. Ανεξίτηλη.


Που ίσως κι εγώ να θέλω να ξεχάσω....

Και γυρίζω πίσω.

Τα πάντα ρει, μηδέποτε κατά τ' αυτό μένειν

Εδώ και χιλιάδες χρόνια....

Αλλά ο ήλιος κατά τ' αυτό μένειν....

Πάντα. Κάποιες φορές θα πηγαίνει νωρίς για ύπνο κι άλλες θ'αργεί να ξυπνήσει αλλά θα βγαίνει.

Άλλοτε θα παίζει κρυφτό με τα σύννεφα κι άλλοτε θυμωμένος θα κρύβεται για μέρες ίσως, αλλά μετά θα σκάει με χαμόγελο πλατύ.

Και θα ζεσταίνει παγωμένα χέρια και καρδιές...

Και θα ζεσταίνει την γη, το νερό, τα ζώα, θα γιατρεύει πληγές.

Μ' ένα αστείρευτο πείσμα ζωής.

Μεγάλες και μικρές στιγμές....

Ο Κύριος Γάτος (μου)

Πάντα δίπλα μου.

Στοργικός και στήριγμα σε δύσκολες αλλά και όμορφες ή χαλαρές στιγμές. Όπως ένας άνθρωπος δεν θα μπορέσει ΠΟΤΕ.

Σχέση με μόνη ανταλλαγή, αγάπη και σεβασμό.

Που η μόνη στενοχώρια που θα σου δώσει είναι να σπάσει κάποιο ασήμαντο βάζο....

Και που η λέξη προδοσία ή κακία δεν υπάρχει στο γατομυαλό του ούτε καν στην γατόσφαιρα εδώ που τα λέμε.

Γι αυτό τον αγαπώ και χαίρομαι κάθε φορά που τον βλέπω.


Ε

Ireversibile

Ο Κοντορεβιθούλης σκόρπιζε ρεβύθια για να ξανά βρει τον δρόμο του γυρισμού.

Εγώ έδενα κόκκινα κορδελάκια στα κλαριά των ελάτων στα δύσβατα μονοπάτια. Στο γυρισμό θα ξαναμάζευα για την επόμενη φορά....

Τώρα τα πήρε ο άνεμος και μάλλον έχω χαθεί.

Σε κακοτράχηλο δρόμο...

Στο αστερισμό των Νυχτολούλουδων

Θλιμμένοι, ακρωτηριασμένοι, φανταζόμαστε πια, βήματα δειλά, τότε ακριβώς που τα νυχτολούλουδα μοιράζουν γενναιόδωρα το θεσπέσιο άρωμά του.

La vita non e piu tanto bella.

Λαθών Γένεσις

Θα το βρω, δεν θα το βρω....

Θα το ξετρυπώσω απ' τη γωνίτσα που είναι χωμένο κι όλο παραφυλάει κι ορμάει κάθε τόσο προτρέποντας σε λάθη κι αποφάσεις χωρίς νόημα....

και θα του τα ξεριζώσω τ' αυτιά!

Εισβολείς

Σημασία έχει να μην είσαι μόνος.

Κι ας σου κρατούν συντροφιά γάτοι και Intruders....

Ανέφικτα

Ώρες ώρες ονειρεύομαι πως με παίρνει απ' το χέρι ο κύριος Αλοϊσιος και περιδιαβαίνουμε σε ανεξερεύνητα μονοπάτια.

Και νιώθω μία χαρά, μια ευτυχία....

Οριοθετήσεις

Ότι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό.

Νίτσε μου, από ποια άποψη;

Ανεκπλήρωτη...υπογλυκαιμία

Η ζωή μερικές φορές έχει τη γεύση μιας άγλυκης πάστας αμυγδάλου...

Οἴμοι!

Κύριε, ἡ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσοῦσα γυνή,
τὴν σὴν αἰσθομένη θεότητα, μυροφόρου ἀναλαβοῦσα τάξιν,
ὀδυρομένη, μύρα σοι, πρὸ τοῦ ἐνταφιασμοῦ κομίζει.
Οἴμοι! λέγουσα, ὅτι νύξ μοι ὑπάρχει, οἶστρος ἀκολασίας,
ζοφώδης τε καὶ ἀσέληνος ἔρως τῆς ἁμαρτίας.
Δέξαι μου τὰς πηγὰς τῶν δακρύων,
ὁ νεφέλαις διεξάγων τῆς θαλάσσης τὸ ὕδωρ·
κάμφθητί μοι πρὸς τοὺς στεναγμοὺς τῆς καρδίας,
ὁ κλίνας τοὺς οὐρανοὺς τῇ ἀφάτῳ σου κενώσει.
Καταφιλήσω τοὺς ἀχράντους σου πόδας,
ἀποσμήξω τούτους δὲ πάλιν τοῖς τῆς κεφαλῆς μου βοστρύχοις·
ὧν ἐν τῷ παραδείσῳ Εὔα τὸ δειλινόν,	,
κρότον τοῖς ὠσὶν ἠχηθεῖσα, τῷ φόβῳ ἐκρύβη.
σου ἀβύσσους
τίς ἐξιχνιάσει, ψυχοσῶστα Σωτήρ μου;
Μή με τὴν σὴν δούλην παρίδῃς, ὁ ἀμέτρητον ἔχων τὸ ἔλεος.

Λήθη

Θλίβομαι για τα όμορφα όνειρα μιας εαρινής νύχτας που χάθηκαν στο πρώτο χάραμα.....

Ηλιακές αφοίξεις

Νομοτελειακά θα ερχόταν....
Κι ήρθε.
Θα λάμψει και θα ζεστάνει καρδιές παγωμένες (έστω κι αν μερικές δεν έχουν καμιά ελπίδα).

...και θα γεμίσουνε με ήλιο τα κλαριά....

Αλλαγές

Τίποτα πια δεν έχει την ίδια, γεύση, την ίδια οσμή και την ίδια ...χαρά.

Παρατηρητές μιας ανούσιας ζωής.

Κι αν υπάρχει ελπίδα την κρύβουν τα σύννεφα.....

Ανήλιαγα

Κλείνεις την εξώπορτα πίσω σου και δεν ξέρεις αν έκλεισες την μοναξιά μέσα ή έξω....

Καλοσώρισμα

«Όλη μου τη ζωή, θα συνεχίσω να γράφω με πείσμα για τον έρωτα, τη μοναξιά και το πάθος μεταξύ των ανθρώπων που γνωρίζω. Όλα τ’ άλλα δεν μ’ ενδιαφέρουν».

Φρανζουάζ Σαγκάν