Προσωπικά (πάντα) της είχα μια αδυναμία της γραμματικής. Περισσότερο από την αριθμητική.
Ένιωθα πως αν ήθελε κάποιος να εκφραστεί σωστά, έπρεπε να τηρεί με απόλυτο σεβασμό τους κανόνες της. όπως και κείνους απ το πρώτο ξαδελφάκι της το Συντακτικό.
Ακόμη και τώρα τό χω το χούϊ. Κι ας πέρασαν τόσα χρόνια κι είχα και τις τριβές με άλλες γλώσσες κι ας έπαψα να μιλώ πια πολύ...
Ήμουν δεν ήμουν εννέα ετών όταν άρχισα να μπαίνω στο νόημα. Είχε πέσει κι ένα τράβηγμα κοτσίδας (ό, τι σιχαίνομαι περισσότερο) και θα θυμάμαι για πάντα ότι η σημαία γράφεται με αλφαγιώτα. Κι ο Τρίτος ενικός των περισσότερων ρημάτων με αλφαγιώτα κι αυτός.
Προσωπικά πάντα. Tι γίνεται; Η πίτα ψήνεται.
Κι όταν βλέπω η πορεία συνεχίζετε, λέω τώρα ΤΙ ΕΝΝΟΕΙ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ;
Δεν έγινα τέλεια. Δεν μ' αρέσει η τελειότητα. Τι είναι η τελειότητα;
Ετσι λοιπόν η γιαγιά μου η καλή που έκοβε βόλτες στην αυλή είχε ένα τετράδιο Ζαχαροπλαστικίς.
Με απέλπισε πολλές φορές αυτό το -κις. Γιατί το έγραψε έτσι. Ηθελε κάτι να πει και δεν το μάθαμε πολύ μια και το περιστατικό ανέρχεται σε πάνω από 100 χρόνια; Μπερδεύτηκε κάπου;
Κι είναι το λιγότερο γιατί μέσα σ' αυτό το τετράδιο Ζαχαροπλαστικίς , στη συνταγή μελομακάρονα βρίσκουμε και το περίφημο Κονιάκου.
Η μόνη εξήγηση που δόθηκε, δεδομένου ότι η γιαγιά Ειρήνη εκ Ρεθύμνου είχε εκλείψει πλέον, ήταν να θεωρούσε πως δεν υπάρχει ελληνική λέξη που να τελειώνει σε κ.
Τι πα να πει Κονιάκ. Κονιάκου είναι το σωστό.
Κι εμένα Κονιάκου μ' αρέσει.
Σας ασπάζομαι σταυρωτά δεν έχει σημασία που χαθήκαμε τελείως. Είναι ο ρους της ζωής που λοξοδρόμησε
Αν βρείτε ορθογραφικά και άλλα λάθη. Θυμηθείτε, δεν γυρίζω ποτέ πίσω να δω τι έγραψα. Ελάττωμα προτέρημα ποιος μπορεί να πει.
Και στις εξετάσεις έτσι παρέδιδα τα γραπτά μου. Ποτέ δεύτερη ματιά.
