Άργησα λίγο.....

Ξέρω πως περιμένατε νωρίτερα νέα μου.... αντιδράσεις μου...

Το καλό πράγμα αργεί.

Κι όσο ψήνεται το λουκανικάκι μου που θα κάνει παρεϊτσα σ'ένα σπέσιαλ τσιπουράκι, είπα να σας γράψω δυο λόγια.

Ναι,σαφώς και στενοχωρήθηκα, προσβλήθηκα κι όλα τα συναφή. Πολύ λογικό για έναν άνθρωπο με συναισθήματα. Για άλλους είναι παράλογο.

Και ανησύχησα!!!! Δεν σας πάει  καθόλου το νέο λουκ.

Χαστούκι ηχηρό με τον πρωϊνό καφέ, απ' αυτά που αντιπαθώ.

Στην πορεία της μέρας κι όσο ο ήλιος ανέβαινε ψηλά, είδα πως έκανα λάθος.

Μεγάλο λάθος.

Και ποιός έχει τα μούτρα για τέτοια. Πως με τι θάρρος. Και τι θα είχαμε να πούμε. Τίποτα απολύτως, η τέλεια σιωπή.

Το θαύμα κρατάει τρεις μέρες. 'Ετσι και τούτο , πέρασε πια στην αιωνιότητα της ανυπαρξίας με μεγάλες διαπιστώσεις. Δεν έχει σημασία να τις διατυπώσω.

Υπήρχε ένας απλός τρόπος ν'απαλλαγώ. Και πως δεν το είχα σκεφτεί!

Μπορείτε να ακούτε τα τραγουδάκια μου, τα ποιηματάκια μου όλα όσα που τόσο πολύ κοπιάζετε και τόσο χρόνο σπαταλάτε...

Εγώ δεν θα βλέπω πλέον τι λέτε, τι απαντάτε.....

Μεγάλο όρκο έδωσα και θα τον κρατήσω.

Υ.Γ
Είμαι καλά το αυτό επιθυμώ και δι εσάς.