Μικρούτσικες. Τόσο δα!
Ικανές όμως να σου ανεβάσουν στα ύψη τους παλμούς.
Πήγα σε τόπο αγαπημένο, λατρεμένο.
Ήξερα ότι δεν θα βρω και πολλά, δηλαδή τι πολλά, τίποτα και κανέναν είναι η αλήθεια.
Όμως η διαδρομή έχει την αξία και τώρα έχει διπλή αξία.
Ένιωθα έναν πόνο γλυκόπικρο.. προς το πικρό περισσότερο. Αν μπορεί βέβαια ποτέ ο πόνος να είναι γλυκός.
Κι όσο προχωρούσα με τα παράθυρα ανοιχτά τόσο το μπούρου μπούρου του αέρα μου παιρνε το μυαλό.
Και ξέρεις αν μου πάρεις εμένα το μυαλό άντε να το μαζέψω μετά.
Άτι ατίθασο σε αλάνες καταπράσσινες….
Και σκεφτόμουν και θυμόμουν κι αναρωτιόμουν. Κι απάντηση δεν έπαιρνα. Κι όσο το υψόμετρο ανέβαινε τόσο ζαλιζόμουν απ τον καθαρό και φρέσκο αέρα και θόλωναν τα μάτια μου. Τα προκαλεί αυτά το υψόμετρο αν δεν το ξέρετε.
Βρήκα κάτι φιλαράκια , πήγα και κανα δυο επισκέψεις, αλλά δεν….
Κάτι άλλο έψαχνα και δεν ήταν πουθενά.
Νύχτωσε για τα καλά όταν έφυγα. Κι αν δεν το ξέρετε σας λέω πως το σκοτάδι σε κάποια μέρη είναι βαθύ. Ατόφιο. Αλλά τα’ αστέρια είναι τόσο κοντά που έτσι κάνει κι αρπάζεις όσα θες με τη χούφτα σου.
Στο βαθύ σκοτάδι πετούν κι οι πυγολαμπίδες. Αυτά τα μαγικά ζωάκια των παιδικών σου ονείρων που σου τα γκρέμισαν κάποιοι λέγοντάς σου πως οι πυγολαμπίδες είναι μύγες. Ακούς εκεί μύγες οι πυγολαμπίδες!!!!
Τεσπα, και μύγες να’ναι εμένα μου αρέσουν ακόμη και τα βρίσκω μαγικά ζωάκια. Γιατί ποιος άλλος φέγγει στο σκοτάδι και στην ψυχή την παιδική.
Σε μια απ τις καλές εκείνες στροφούλες είδα και την αγαπημένη πανέμορφη αλεπού. Αγόρι, κορίτσι θα σας γελάσω. Ελπίζω να ξέρει να προστατευτεί και να μην την τρώει η περιέργεια και βγαίνει στους δρόμους είναι η συμβουλή που θέλω να της δώσω.
Κατά τα άλλα ο διπλανός μου πάλι τα βαλε με τα δένδρα και θέλει να κόψει κι άλλα, όλοι βρίζουν τα σκιουράκια που τρώνε τα καρύδια ακόμη κι από καρυδιές που δεν είναι δικές τους ξεχνώντας πως εμείς πήγαμε σπίτι τους, η Πίτσα η σκυλίτσα έπεφτε στα πατώματα για δυο μπουκιές φαϊ και με χαρά διαπίστωσα ότι το γκρι κλεφτρόνι που με είχε ταράξει πέρυσι επέζησε. Κλέβει άλλους φέτος!
Με μισή καρδιά πήγα χωρίς καρδιά γύρισα.
Ισως χάθηκε στο βαθύ σκοτάδι κι ανησυχώ γιατί δεν ξέρω αν γνωρίζει τον δρόμο να γυρίσει σπίτι.
Και δεν έριξα και ψιχουλάκια να τα δει και να τα ακολουθήσει.
όνειρα γλυκά όπου και να είστε.
