Άνοιξη….
Μεγαλείο!
Η παγωνιά αποσύρθηκε στην μοναξιά της παραμονεύοντας γι
αρκετούς ακόμη μήνες να κάνει την δυναμική κι άχαρη εμφάνισή της.
Ως τότε εμείς θα απολαμβάνουμε άλλες χαρές.
Θα βλέπουμε τα λουλούδια ν’ ανθίζουν από ξερά κλαδιά,
θυμίζοντάς μας ότι τίποτα δεν τέλειωσε…όχι ακόμη τουλάχιστον.
Ο Ήλιος, Αχ αυτός ο
ήλιος, θα μας χαρίζει απλόχερα ζεστές μπορεί και καυτές αχτίδες να μας ζεσταίνουν.
Και να μας τσουρουφλίζουν ενίοτε.
Θα κάνουμε ατελείωτες βόλτες σε μέρη πολυσύχναστα αλλά και όχι.
Θα χανόμαστε στην βουή και στην ανωνυμία όταν γουστάρουμε
και θα βρίσκουμε την μοναδικότητά μας σε
μονοπάτια και ξέφωτα απόμερα όταν θα νιώθουμε την ανάγκη.
Κι εκεί θα μας βρίσκουν μόνον Τζίνια, γιατί θα έχουν
αφουγκραστεί την ψυχή μας.
Αν θα πραγματοποιούν ή όχι τις ευχές μας δεν έχει και μεγάλη
σημασία.
