Πάμε γι άλλα

Τέλος χρονιάς κι αρχή μιας άλλης. 

Με ένα δευτερόλεπτο διαφορά.

Ελπίδες, όνειρα, επιθυμίες που θα περιμένουν υπομονετικά να εκπληρωθούν….έστω κάποια απ ‘αυτά.

Ο απολογισμός βαρύς…

Ο νόστος μεγάλος, για ότι έφυγε και χάθηκε στα βάθη της ανυπαρξίας ή της αθανασίας.

Ποιος ξέρει στ’ αλήθεια.

Σου εύχομαι μια καλή χρονιά, γεμάτη υγεία. Τίποτα άλλο. Μόνον αυτό.

Τα πάντα ρει....

Η Περσεφόνη ετοιμάζει τα προικιά της για τον κάτω κόσμο. Όλα αλλάζουν.
Η σχεδόν όλα.

Αναμονή...

Είναι η εποχή τους...

Ταπεινά, πανέμορφα και πολυαγαπημένα.

Περιμένουν υπομονετικά τις αχτίδες του ήλιου να διαπεράσουν τα πυκνά κλαδιά των δέντρων για ν' ανθίσουν και να αναδείξουν την υπέροχη ομορφιά τους και το θεσπέσιο άρωμά τους.

Κι ο ήλιος δεν τους χαλά χατήρι, ποτέ.

Σε άλλους δεν κάνει την χάρη....όταν τον χρειάζονται....

Τότε που πεισμώνει και κρύβεται, βρέχει κι αστράφτει, αντάρα κακιά  κι ο ουρανός πετάει βράχους!!!!!!!

υγ.

Υγείαν έχομεν το αυτό επιθυμούμε και δι υμάς

Ουτοπίες

Σκιές στον Ήλιο

Όχι. Αποκρίθηκε χωρίς δισταγμό. Ήταν ένας ξιπασμένος, όλο καπρίτσια και ιδιοτροπίες.
Μ έβλεπε να ξεροσταλιάζω έξω από την τζαμαρία και ούτε μια φορά δεν καταδέχτηκε  να μου μιλήσει. Αν έστω και για πέντε λεπτά καθυστερούσε η καμαριέρα να του φέρει το πρωϊνό του, έκανε επίτηδες πιπί στο μαξιλάρι του για να την υποχρεώνει να του το καθαρίζει.

-Αγαπάς τώρα άλλο γάτο;

-'Oχι.

Δίστασα λίγο αλλά το είπα.

-Θα μπορούσε μήπως να αγαπήσεις εμένα;

- Αμέ!

Ευγένιος Τριβιζάς

Παράθυρο στην ελπίδα

Άνοιξη….

Μεγαλείο!

Η παγωνιά αποσύρθηκε στην μοναξιά της παραμονεύοντας γι αρκετούς ακόμη μήνες να κάνει την δυναμική κι άχαρη εμφάνισή της.

Ως τότε εμείς θα απολαμβάνουμε άλλες χαρές.

Θα βλέπουμε τα λουλούδια ν’ ανθίζουν από ξερά κλαδιά, θυμίζοντάς μας ότι τίποτα δεν τέλειωσε…όχι ακόμη τουλάχιστον.

Ο  Ήλιος, Αχ αυτός ο ήλιος, θα μας χαρίζει απλόχερα ζεστές μπορεί και καυτές αχτίδες να μας ζεσταίνουν. Και να μας τσουρουφλίζουν ενίοτε.

Θα κάνουμε ατελείωτες βόλτες σε μέρη πολυσύχναστα αλλά και όχι.

Θα χανόμαστε στην βουή και στην ανωνυμία όταν γουστάρουμε και θα βρίσκουμε την μοναδικότητά μας  σε μονοπάτια και ξέφωτα απόμερα όταν θα νιώθουμε την ανάγκη.

Κι εκεί θα μας βρίσκουν μόνον Τζίνια, γιατί θα έχουν αφουγκραστεί την ψυχή μας.

Αν θα πραγματοποιούν ή όχι τις ευχές μας δεν έχει και μεγάλη σημασία.

Αναταράξεις

Ανεμοδαρμένα Ύψη

Θέλω δεν θέλω πάνω μου θα πέφτεις. Η εγώ σε σένα.

Δεν με πειράζει. Καθόλου.

Άλλωστε οι αναμνήσεις γι αυτό είναι, για να πέφτεις πάνω τους και να θυμάσαι.

Προσπάθησε να τους πείσεις. Γιατί είναι και λίγο πλατυκέφαλοι κει πάνω.  

Τους φουσκώνει ο καθαρός αέρας το μυαλό…

Πες τους για τα τσόνια,  τι θα παθαίνουν κι ίσως καταλάβουν.

Μίλα τους αργά, απλά.

Δέξου το τσίπουρο που θα σου προσφέρουν.

Και φεύγοντας,  ρίξε και μια ματιά στις βελανιδιές. Όχι ότι δεν έχεις ξαναδεί, αλλά έτσι για το onore

Είναι διαφορετικές αυτές.

Ρώτησε να σου πουν που έχει νουγκατίνα σοκολάτα. The best γλυκό ever!

Είναι ο Ήλιος ......Αγάπη μου

Η ελπίδα των ηλιαχτίδων

Όσα βήματα μας έμειναν πρέπει να ναι απλά, σταθερά και προσεκτικά.
Κακοτοπιές παραμονεύουν πάντα και δεν είμαι και τόσο σίγουρη ότι μάθαμε να τις αποφεύγουμε.
Και βαρέθηκα πια. Βαρέθηκα!!!!!
Τέλειωσαν και τα παραμύθια.
Μπορεί να σ' αποκοιμίζουν γλυκά αλλά το ξύπνημα είναι επώδυνο. Ούτε το βασιλόπουλο υπάρχει ούτε η Χιονάτη ούτε καν ο κακός ο δράκος.

Κάποια θα μείνουν μισοτελειωμένα γιατί εδώ  δεν μένει πια κανείς!