Περί ονείρων

Την άποψή μου για τον Νοέμβριο σας την έχω ξανά πει.

Παλιομήνας.  Σαν αλάνι βρώμικο στην ψυχή και ξεδιάντροπο ένα πράμα…..

Λίγο του έμεινε ακόμη, αλλά πολλά μπορεί να κάνει.

Σαν κάτι ανθρωπάκια  που δεν έχουν μπέσα. Καλημέρα σου λένε και «α στα διάλα» εννοούν.

Εμείς υπομονή κάνουμε και θα κάνουμε.

Για άλλους μήνες πιο καλόβολους έστω και με τα νάζια τους.

Υπομονή θα κάνουμε και τ’ αστέρια θα κοιτάμε όταν θα ξεμυτούν, και τον ήλιο σαν τις γάτες καταχείμωνα θ’απολαμβάνουμε…

Και βόλτες θα πηγαίνουμε σε μέρη ήσυχα και τους ψιθύρους της φύσης θ’ ακούμε να μας λένε τα δικά τους..

Τις νύχτες θα ονειρευόμαστε και τα πρωϊνά θα βλαστημούμε που ξυπνήσαμε και χάσαμε την ομορφιά του ονείρου ή θα λέμε ευτυχώς που ξυπνήσαμε και τέλειωσε ο Εφιάλτης.

Όρεξη να χουμε…

Και τις κακοτοπιές ν’ αποφεύγουμε!

μην κοιτάς ποτέ σου τις αντένες
με την τρικυμία, θα ζαλιστείς.